Een echt gezellig blogje wordt dit niet misschien, maar dat komt wel weer. Wel zijn er positieve ontwikkelingen te melden: het lijkt er op dat mijn oude weblog binnenkort toch online komt, maar er moet nog wel wat gesleuteld worden door het team van weblog.nl. Nou ja, we hebben zo lang moeten wachten, die paar dagen kunnen er ook nog wel bij.
Ondanks de hectiek van de afgelopen dagen ben ik tòch gaan trainen maandagavond. Nog steeds kunnen we 's avonds met licht lopen, dus het kàn nog: lopen door de duinen. We waren met z'n negenen als ik mij niet vergis. Het werd een loop van ongeveer zeventig minuten, met daarin drie series van 2-3-2 minuten. Die minuutjes mochten best pittig worden gelopen. Dat hebben we dan ook gedaan! Wel heb ik de laatste serie voor mezelf gelopen want er was redactievergadering en ik moest eerst nog naar huis om mij te douchen en om te kleden. Daarna op de fiets terug naar de club.
Wat een storm overigens maandag! Gek genoeg had ik er met het lopen geen centje last van, maar fietsen en lopen door boomrijke lanen was niet van gevaar ontbloot. Overal lagen boomtakken her en der verspreid. Heftig! En dat terwijl de temperatuur prima was, nazomerse waarden bereikte.
 |
| Sfeer en Rythme (1951), met Fred sr. achter de piano |
Dinsdag niet veel en zeker niet lang gelopen. Twintig minuutjes, niet langer. Afgelopen zondag zijn wij druk bezig geweest met het uitruimen van de kamer annex keuken die mijn vader bewoonde. Een hele klus die dankzij mijn vrouw en dochter (auto) goed is geklaard. Heel wat dozen, zakken en wat dies meer zij opgeruimd, in containers gedumpt. Thuis een begin gemaakt met het doorspitten van de vele tientallen foto-albums en correspondentie. Dat was erg leuk, hoe raar dat woord in deze omstandigheden ook mag klinken. Foto's van familieleden en jouzelf, briefkaarten en brieven die je ooit kreeg of anderen kregen en waarvan mijn vader de originelen of kopieën bewaarde, foto's van mijn vader vanaf zijn geboorte in 1917 tot een maand geleden, de jazz-bands waar hij ooit als saxofonist en pianist deel van uitmaakte. Ook bij The Bouncers, een voorloper van de Dutch Swing College Band met Peter Schilperoort. Het is allemaal teveel om op te noemen. Dus ook bezig geweest met een powerpointpresentatie, en een toespraak.
 |
The Bouncers, 1939
(Met mijn vader links, Peter Schilperoort derde van links) |
Woensdag in de vooravond was er gelegenheid om afscheid te nemen in de rouwkamer. Dus niet naar de club geweest om te trainen, dat heb ik overdag gedaan: tachtig minuten intensieve duurloop naar de Laan van Poot, vervolgens de duinen in en daar kris-kras allerlei verschillende paden ingeslagen, richting Duindorp en terug, uiteindelijk weer uitkomend op de Savornin Lohmanlaan en wederom via Laan van Poot - Sportlaan en Zonnebloemstraat terug naar huis. Met de laatste zeven minuten heel snel. Het laatste stuk in de duinen, vlak voor de op- en afrit naar de Fuutlaan, zag ik weer de (of een) vos. Hij stond nogal sullig of dromerig naast een bankje waarop een ekster zat die hem luid aan het uitschelden was. Reintje trok zich daar weinig van aan, evenals van die rare loper die hem enthousiast toezwaaide en iets dwaas zei in de geest van: "Goedemorgen Reintje, lekker weertje vind je niet?"
Eerder die morgen ging ik naar Crematorium Ockenburgh om de muziek te bespreken met een mijnheer die daarover ging. De powerpointpresentatie - met een selectie van 22 foto's en bijbehorende teksten - had ik op USB-stick gezet en die overhandigde ik. Daarna naar de bibliotheek, maar de cd waarop muziek stond die ik bij die presentatie wilde laten horen was er niet, dus dat heb ik aan die mijnheer overgelaten. We zijn er uitgekomen.
Na de rouwkamer later die dag thuis wat extra's gegeten - ik werd een beetje duizelig, waarschijnlijk een combinatie van de vermoeienissen van de afgelopen dagen en te weinig eten - en de laatste hand aan de toespraak gelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten