zondag 1 mei 2016

Cultuursnuiven in het Noordoosten


Even een loop-update: vrijdag nog een duurloopje (dl. 2) gedaan van ruim een uur, maar gisteren is er alleen een beetje gewandeld. Wij hebben toen Overijssel en Drenthe in betrekkelijke vogelvlucht aangedaan. Na een vrij lange treinreis via Amsterdam en Flevoland arriveerden wij in Zwolle, vanwaar het nog maar een kleine twintig minuten rijden met de bus naar Hattem was, onze eerste bestemming.


In dit pittoreske Hanzestadje aan de IJssel bezochten we drie kleine maar fijne musea: het Voerman Museum met aansluitend het Anton Pieck Museum, daarna het Bakkerijmuseum.


Het Voerman Museum is zo genoemd naar vader en zoon Voerman, waarvan vooral junior bekend is geworden met zijn illustraties van vogels, insecten, bloemen en landschappen voor de befaamde Verkade-albums.

Stien Eelsing

Jo Koster
Naast tientallen schilderijen van deze kunstenaars, wordt er ook werk getoond van twee kunstenaressen,  Jo Koster en Stien Eelsing. Sterke schilderijen van - zeker voor die tijd - sterke vrouwen.

Behalve schilderkunst, worden er in het museum ook archeologische vondsten geëxposeerd en zijn er foto's van Hattem zoals dat er aan het begin van de 20ste eeuw uit zag. En er is speciale aandacht voor de befaamde patriot Daendels.


Het Anton Pieck Museum was via de binnenplaats van het Voerman Museum - met wensput en zicht op de molen - te bereiken. Daar waren uiteraard tientallen werken van de befaamde illustrator te zien, mooie, grappige en zeer gedetailleerde tekeningen in de welbekende zachte pasteltinten uitgevoerd. Er was ook een hoekje ingeruimd voor de werkplek van de kunstenaar, waarvan de tafel 'het enige was dat hij van zijn ouders had geërfd'.

Het was overigens ook de laatste dag van ´Miauw´, een expositie van kunstenares Francien Westerink die fraaie, hyperrealistische tekeningen van katten maakt, en soms ook van andere dieren. Zij is vooral bekend door haar bijdragen in de Margriet en van de Margriet-agenda's. Er werd ook een filmpje getoond waarin zij duidelijk uiteenzet hoe zij te werk gaat, welke materialen en techniek. Het is naar eigen zeggen ook en vooral een kwestie van engelengeduld. Heel instructief.



Het Bakkerij Museum was ook zeer de moeite waard, zeker ook leuk om met kinderen te bezoeken. Ook hier weer die sfeer van nostalgie die ook in de voorgaande musea hing. Er worden voorstellingen gegeven voor met name kinderen, maar volwassenen kunnen deze ook bijwonen. Ook is er een winkel waar je brood, koek en andere zaken kunt kopen en er worden demonstraties gegeven van broodbakken 'zoals dat vroeger ging'.


Het duurde wel een halve dag voordat de oven waarin het vuur werd opgestookt voor het bakken enigszins afkoelde, reden waarom de dorpsbewoners vroeger spullen die warm moesten blijven - pannen met met water, stoofpotten e.d. - in de oven mochten zetten, die konden ze dan later weer ophalen.


In stadscafé Daentje dronken we nog een zeer smakelijk bakje koffie met daarbij een punt worteltjestaart (die bepaald niet vies was, zoals het konijntje uit de welbekende mop veronderstelde), en een kokosgebakje met chocoladeboontjes, keerden we na een korte rondwandeling door het mooie Hattem met de bus terug naar Zwolle.

Daar bezochten wij Museum De Fundatie. Een mooi museum met fraaie exposities. Zo is er tot en met 18 september een expositie getiteld 'Wilden' met expressionistische schilderwerken van onder anderen Jawlensky, Kandinsky, Nolde, Kirchner, Macke, Mark en Pechtstein. Vaak vooral door het kleurgebruik en de krachtige vormen waarbij sommige kunstenaars zoals Jawlensky en Kandinsky wat abstracter te werk gingen dan anderen onder wie Kirchner en Pechstein. Spontaniteit, emotionaliteit en drang naar vernieuwing zijn wel gemeenschappelijke kenmerken.

Een andere expositie zijn de door kunstenaar Rob Scholten vergaarde 'achterkanten van borduurwerkjes', die naar afbeelding zijn gegroepeerd en twee wanden van het museum, aan weerskanten van het trappenhuis, beslaan.


Na het museumboek gingen we nog even Zwolle in. Onderweg zagen wij mensen met een grote zak patat lopen, prompt kregen we trek. Even later kwamen we bij de uitgiftestand met zitjes, als een terras daarvoor uitgestald. Doe mij maar een patat met mayonaise. Nou moet ik wel zeggen dat de aanduiding ' zak patat' nogal misplaatst zou zijn, het zijn meer kartonnetjes in zak-formaat met bovenin een extra vakje waarin de mayonaise gaat. En de patat was inderdaad prima. Het Swolsch Friethuis is als derde in de AD-test van beste frietbakkers in Nederland geëindigd. Daarna bezochten we nog even de markt en deden daar wat boodschappen ´voor thuis´.


De dag werd afgesloten met een kort familiebezoek in Gieten, waarvoor we toch nog twee uur - inclusief trein, bus en een half uur wachten op de bus - reistijd nodig hadden. Het was een onaangekondigd bezoek, er bleek bij aankomst dan ook niemand thuis te zijn. Even gewacht, nog een misleidend telefoontje gepleegd met de vrouw des huizes die met de fiets op weg naar huis bleek. Wij hebben haar, inmiddels plaatsgenomen in de tuin aan de achterzijde, even later op een verrassingsoverval getracteerd.

Later op de avond keerden we terug naar Den Haag, bus-trein-tram. Al met al waren we om één uur 's nachts pas thuis. En dan ga je niet meteen naar bed: tv aan, mail checken, foto's ingeladen, zo gaan die dingen.

Geen opmerkingen: