zondag 10 maart 2024

Prima loopweer bij de CPC


Duizenden mensen gaven weer acte de présence bij de CPC oftewel de City Pier Cityloop. Uiteraard is de halve marathon dè afstand waar het om draait, daar had het leeuwendeel van de lopers (M/V/?) zich voor ingeschreven. Maar ook deden veel lopers mee aan de kortere afstanden, zo waren er bijna 3900 deelnemers op de 5 km. 

Op de 10 kilometer liepen meer Haag-lopers mee, onder wie Ton Gerritsen, Carel Koester, Jan Bruggeman en Peter Coelman. Allemaal leeftijdgenoten van mij die stuk voor stuk goed hebben gelopen vandaag. Uiteraard nog veel meer clubleden, zowel op de 10 als de 21.2 km.

Het was de 48ste keer dat de CPC werd gehouden. Geen idee hoe vaak ik 'm heb gelopen, maar aan de halve marathon heb ik zeker dertig keer deelgenomen. De laatste drie jaar loop ik de 5 km, deels met enig nostalgisch gevoel. Of gevoel voor traditie: de CPC is en blijft nu eenmaal een thuiswedstrijd.

Ook vandaag weer de vijf. Na twee keer een beroerde vijf kilometer in Delft te hebben gelopen, moest ik nu maar kijken hoe het zou gaan. Eerst sporttas met inhoud afgegeven, dan naar het startvak. Daar kwam ik Jim Jimez tegen, een van de groep hardloopbloggers die zo'n tien jaar geleden van tijd tot tijd bijeen kwam voor een loopevenement of training. Dat was erg leuk en menigeen kijkt daar met genoegen op terug. Even een selfie gemaakt met Jims telefoon want ik had 'm thuisgelaten.

Na de start zette ik er meteen flink de pas in. Normaliter zak ik na zo'n twee, drie kilometer in maar nu kon ik het tempo redelijk vasthouden en kwam ruim vierendertig minuten na het startschot over de finish aan de korte kant van het Malieveld. Een tijd waarvoor ik drie jaar geleden 'niet uit mijn bed' zou zijn gekomen, maar nu was ik er content mee. 

Tot mijn verbazing zag ik naderhand dat ik in mijn categorie derde was geworden. Geeft de burger weer moed en krijg er weer zin in. Zal ook met de lente te maken hebben, hoewel het vandaag best koud was. Hoe dan ook: het plan is om weer regelmatiger te trainen.

In de namiddag gingen we naar de Hyacinthweg, nabij de ingang van de Bosjes van Pex, waar een eindeloze stoet lopers (van de halve marathon) voorbij trok. 


Dit is de kopgroep op het 10km punt. Ik heb nog meer foto's gemaakt, waaronder onderstaande. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk Haags 'geel-groen' van onze club te vangen, wat helaas niet helemaal gelukt is. 

Meer foto's zal ik morgen in de loop van de dag op deze plek plaatsen.


zondag 3 maart 2024

Lentewandeling door Amersfoort


Na een aantal maanden relatieve rust op wandelgebied is het er afgelopen zaterdag weer van gekomen. 

Op die dag (2 maart) stond er weer een wandeling met het vertrouwde groepje op het programma. Ditmaal was Amersfoort de bestemming. 

Met wandelvriend Walter ging de treinreis naar voornoemde stad waar we de andere wandelaars troffen. Eerst maar koffie gedronken bij Starbucks aan de buitenkant van het station. Niet de goedkoopste tent maar in de nabije omgeving was er niet zoveel open, en de cappucino werd in grote bekers en op de juiste temperatuur geschonken.




Coos ging haar eigen weg, naar het museum, terwijl de anderen vanaf het station op pad gingen, waarbij we zowel stad, grote villawijken, parken en bosachtige omgeving doorkruisten. 

Het werd prachtig weer, met veel zon. Zowaar een echte lentedag! Al met al kwamen we uit op een wandeling van plusminus 12 kilometer. Geen mega-afstand maar op het laatst voelden we de benen wel 'zitten'.

Onderweg onderbraken wij de wandeling met een bezoek aan Parkhuis Amersfoort, onder het genot van een lichte lunch (tosti's) en een drankje. Gezellig etablissement, ondergebracht in een oud ketelhuis.

Daarna terug naar het station, via het historisch centrum van Amersfoort. We namen van daaruit de korte route naar het station omdat Loes last kreeg van een opspelende slijmbeursontsteking, verder wandelen bleek amper mogelijk.  

De overblijvende wandelaars (Walter, Dea en ik) namen bij het station de bus naar het Schuilenburgerplein om Tineke te bezoeken, ook een ex-doornvogel die niet meer in staat is grote wandelingen te maken. Coos was inmiddels ook gearriveerd. Tineke vond het leuk om ons weer te zien en had een broodmaaltijd met preisoep en franse kazen voor ons gemaakt. 


Zondag nog meegedaan aan een vijf kilometer in Delft, bij AV 40. Beter bekend als de Houtloop. Ook al voel ik mij best fit, viel het mij niet mee maar goed, we blijven doorgaan.



donderdag 29 februari 2024

Lopeloos, maar niet hopeloos



Na nogal lopeloze laatste weken - wat trainen betreft - toch maar weer eens 'een vijfje' gelopen in Nootdorp. Dat was afgelopen zondag bij de Dobbeloop, een kleinschalige leuke prestatie-wedstrijdloop in Nootdorp, bij de molen. Mooie omgeving, veel groen en prima georganiseerd. Nou, het was maar vijf kilometer maar het ging beslist niet van een leien dakje. Toch uitgelopen en dat is al heel wat. 

Inmiddels weer (voor het eerst sinds een maand) getraind bij 'Haag' en dat ging best redelijk. Nu vasthouden en regelmatiger gaan trainen (zeg ik tegen mijzelf). Snel zal ik uiteraard niet meer worden (logisch) maar er is niets op tegen om jezelf te verbeteren, althans daarnaar te streven.

De afgelopen weken heb ik wel wat stadjes en musea bezocht. Kuiersessies in Delft, Leiden, Gouda en Haarlem. Allemaal plaatsen in de regio met min of meer pittoresk-historische stadscentra. Minder natuurwandelingen dus (zoveel moois is er nog niet te zien) al zal daar de komende weken wel verandering in komen.

Ook een paar keer naar het Haags Filmhuis gegaan. Daar "The Zone of Interest" gezien, een uitzonderlijk oorlogsdrama over de banaliteit van het kwaad. Bewoners van een groot landhuis zwemmen, relaxen en genieten anderszins van een weldadig leven temidden van prachtige natuur. Groter contrast met het leven achter de scheidingsmuur is amper denkbaar: daarachter is het concentratiekamp waaruit van tijd tot tijd oorlogsgeluiden weerklinken: geweerschoten, geschreeuw en gejammer. Sinister.  


De andere film is een docu over 'The Birthday Party', een australische punkband rond frontman Nick Cave die van 1980 tot 1984 bestond. Naast interviews met een aantal bandleden waarbij zij terugblikken op die periode, wordt de kijker getracteerd op woeste live-beelden van de band, waarbij hard en strak drum- en baswerk nog een beetje structuur brengen in de overdonderende en ontregelende orgies van muzikale (nou ja) energie, zo snoeihard, uitzinnig-spontaan en chaotisch-krankzinnig dat, daarmee vergeleken, The Sex Pistols tot een soort Wiener Sängerknaben verbleekten.
Pas later, na het opsplitsen van de band, is Cave met zijn Black Seeds in een (relatief) rustiger vaarwater gekomen.


Omdat ik erg gefocusd was op andere zaken, is er van bloggen weinig gekomen. Op 19 april vier ik mijn twintigste blogjaar. Steeds meer merk ik dat het een herhaling van zetten wordt. Niet zo interessant voor mijn bezoekers, lijkt mij. Hardloopverslagen worden ook steeds minder. Om er helemaal mee te kappen is ook weer zowat, dus het zal er op neer komen dat ik door blijf gaan, al was het maar als persoonlijk archief. Denk er wel eens over om elke dag een tekening (cartoon) te plaatsen over de actualiteit maar dat gaat 'm niet worden. Ik ben geen LOKO. Voor je het weet wordt je van facebook gegooid.

Nou ja, voorlopig maar weer wat plaatjes die ik de afgelopen maand tijdens mijn wandelingen heb geschoten! 

Dobbeplas bij Nootdorp

 
Puttertje in Meer en Bos



Aalscholver in bruiloftskleed





maandag 5 februari 2024

Cult-uurtjes binnenshuis

Midwintermarathon Apeldoorn, Puinduinrun, aan dat alles heb ik niet meegedaan. Onvoldoende getraind en de jaren gaan tellen. Uiteraard een ieder die een of ander heeft volbracht, proficiat! 

Het werd een weekendje met weinig sport maar wel wat gekuier door Delft, Den Haag, een kort bezoek aan Museum Bredius, een bijeenkomst van de Haagse Kunstkring en een optreden van een huisconcert in het kader van 'Gluren bij de buren' bij Frank en Ingeborg.

Het weer was redelijk met weinig tot geen regen. Weliswaar voelde het door de wind frisjes aan maar de zon liet niet helemaal verstek gaan. En eerste - zij het aarzelende - aankondigingen van het voorjaar zijn waarneembaar: vogelzang in de vroege ochtend, sneeuwklokjes die her en der ontspruiten en zowaar een knalgele omzoming van narcissen rond het water aan de Pomonalaan.


Zaterdag was ik aan de vroege kant voor de openingsreceptie bij de Haagse Kunstkring. Daarom nog even een bezoek gebracht aan Museum Bredius. Heb daar al vaker over geschreven omdat ik in het vorig onderkomen van dat museum (aan de Prinsegracht 6) mijn jongste jaren heb gewoond. Dus veel schilderijen vormden een feest van herkenning.



Daarna een paar honderd meter verderop gewandeld naar de Denneweg. Het was een drukte van belang bij de Haagse Kunstkring, waar werk van nieuwe leden werd geëxposeerd, onder wie drie werken van kunst- en sportvriend Paul Versteegh, die ook aanwezig was. Zijn zonnebloemen staan achter de spreker die de opening inleidde.


Zondagmiddag trad het Sonivori Trio op in huize Inklaar. Een groep bestaande uit Janine Buisman, Jan Knoppers en Richard van der Kooij. De musici bleken op diverse instrumenten goed thuis te zijn en brachten muziek uit verschillende landen - waaronder Noorwegen, Italië, Brazilië, Argentinië - ten gehore. Wereldmuziek, folkmuziek, what's in a name?


Zelf vond ik vooral de zogeheten Nyckelharpa die door Janine werd bespeeld een intrigerend instrument. De nyckelharpa betekent letterlijk sleutelharp/toetsharp en is een snaarinstrument uit Zweden dat wordt gebruikt om volksmuziek te spelen. Janine heeft in Zweden gewoond en daar het instrument leren bespelen.

Het was een gezellige bijeenkomst, ook vanwege het aantal bekenden: vrienden van de sportvereniging zijn komen opdagen en ook de vrouw van een vroegere collega/chef van het ministerie was aanwezig. 


dinsdag 23 januari 2024

Het geval


Westduinloop 'vroegâh' (1973) en nu (ruim 50 jaar later)

Wonderlijk eigenlijk: dat iets waarvoor je geen uitgesproken talent hebt toch een levenslange passie blijkt te zijn. In mijn geval is dat hardlopen. Dat laatste ging destijds uiteraard stukken beter dan nu, maar toch is het zo: 'we zullen doorgaan' om een tekst van wijlen Ramses Shaffy aan te halen. 

Zo deed ik afgelopen weekend weer eens mee aan een cross, en wel een die bij onze eigen vereniging werd gehouden: de Westduincross. Ondanks fikse trainingsachterstand toch voor ingeschreven, zij het voor 'de korte', circa 3800 meter.

Mag zeggen dat het redelijk ging, hoewel ik heel ingehouden/voorzichtig heb gelopen, zeker bij de steile afdalingen. Heb weinig zin in blessures, wat een hinderlijke onderbreking van het hardlopen zou betekenen. Moet je vooral als 'oudje' niet hebben.

Maar over de hele linie was het weer een mooi evenement. Nadat ik was gefinished heb ik nog even staan kijken naar de doorkomst van de crossers op de langere afstand.




Inmiddels krijg ik de smaak weer een beetje te pakken. Daags na de cross een rustig loopje van 40 minuten gedaan en maandagavond zowaar weer een groepstraining.

Nu wilde het geval dat ik de groep van Jan Bruggeman niet kon vinden dus heb aan Carel gevraagd of ik met zijn groep mocht meelopen. Dat mocht, maar al snel viel mij op dat ik niemand van de groep kende, afgezien Carla dan. Bleek dat het niet Carels vaste groep was, maar een CPC groep voor de 10 kilometer. Ook goed.

Nou ja, in het begin ging het eigenlijk best goed, eerst inlopen, dan de oefeningen en vervolgens een korte duurloop van pakweg 45 minuten met een x-aantal tempo's van een halve minuut. Ook dat ging goed totdat ik ten hoogte van Meer en Bos pardoes op mijn plaat ging. Dat leverde twee schaafknieën en een verstuikte voet op, Ben wel zelf teruggekeerd naar huis en gepoogd nog een paar keer dertig seconden te versnellen maar dat werd toch wat pijnlijk. Nu dus maar weer herstellen!

zondag 14 januari 2024

Het kopje eraf, Van Gogh en Talking Heads

Na enige tijd blogstilte, nu weer iets te melden. Zo nam ik vanmorgen na anderhalve maand weer eens deel aan De Kopjesloop in Delft. Verkoudheid, een lichte hernia, slecht weer, familieverplichtingen en nog meer smoesjes waren zeker in de decembermaand reden om een soort van pauze in te lassen. Wel liep ik zo'n twee, drie keer per week een stukje, wandelde regelmatig en ging braaf twee keer per week fitnessen bij de club. Op de kerstweek na dan, toen was ik in Drenthe.

In Delft kwam ik Gerda tegen (zij en haar man Wim zijn vrienden van jaren her). Ook zij heeft een tijdje rustig-aan gedaan, dus nu maar kijken hoe het zou gaan. En zo 'stond ik er ook in'.

Lang verhaal kort: lekker gelopen, eigen rustig tempo en kachelen maar. Van tevoren had ik bedacht op 34, 35 minuten uit te komen, maar het werd 33 minuten hoog, krap onder de 34. Toch okee voor mijn leeftijd en eveneens goed uitgangspunt voor meerdere lopen in de nabije toekomst. Had mijn telefoon bij me dus kon ook nog de binnenkomst van Gerda op de plaat zetten.

Van Gogh aan de Seine

Gisteren, zaterdag 13 januari dus, treinend naar Amsterdam om de expositie 'Van Gogh aan de Seine' te bezoeken. Op de valreep. 

Eerst op weg naar het Van Gogh Museum wat omzwervingen gemaakt, onder andere langs Black Gold in de Koningsstraat om ex-collega Siebrand te begroeten. Hij was er echter niet dus verder ging de voettocht. Het was grauw, somber weer en het drukke straatbeeld paste daar goed bij. Geen ideaal weer voor buitenactiviteiten. Bij Hans en Grietje tegenover het Rijksmuseum een cappucinootje gescoord, waarna het nog maar vijf minuten gaans tot de plaats van bestemming was. 

Vele duizenden bezoekers hebben de over twee verdiepingen tentoongestelde werken reeds bewonderd. 

Het gebied rond de Seine rondom Asnières vormde een bron van inspiratie, niet alleen voor Van Gogh maar ook collega's-tijdgenoten Paul Signac (die van het pointillisme), Georges Seurat, Emile Bernard en Charles Angrand. Ook werken van deze schilders maken deel uit van deze expositie.



Stop Making Sense!

Eerder deze week ging ik in Het Haags Filmhuis 'Stop Making Sense' bekijken, de veelgeprezen
film (live registratie) van een concert van Talking Heads. Nu ben ik meer van Talk Talk dan Talking Heads, maar deze film geeft een geweldig beeld van een groep waarvan de energie en het spelplezier afspat, 88 minuten lang. De bekende nummers werden gespeeld maar ook deze, die ik erg goed vind. Vooral muzikaal, let bijvoorbeeld op dat 'baslijntje' van Tina Weymouth.


vrijdag 29 december 2023

Unzipped! Mega-tentoonstelling als ode aan The Rolling Stones



Heerlijk, de rust die van het drentse landschap uitgaat. We waren er even tussenuit, op familiebezoek in Gieten, waar wij de kerstdagen hebben doorgebracht. Huiselijk, sober en af en toe een wandeling maken. Helemaal fit was ik nog niet door verkoudheid (hoesten en  een ontstoken oog), maar kon toch nog op twee van de vier dagen heel langzaam een kort stukkie joggen, om in beweging te blijven. Uiteraard op de droge momenten, die waren er gelukkig ook.        
 
Het is wel een overgang van het stille land tot stevige Rock & Roll. Zelf was ik van plan om, nu ik toch in de buurt was, op de dag ná kerst (woensdag 27 december dus) naar Groningen te gaan om de veelgeprezen expositie 'Unzipped' te bezoeken. Welnu, als ik ergens géén spijt van heb gekregen, dan was dit het wel: een groots en fantastisch eerbetoon aan The Rolling Stones, zeker vanuit pophistorisch oogpunt gezien 's werelds grootste rockgroep ooit (op The Beatles na dan). 

Ik ging er met de bus heen, gewapend met een uitdraai van het van tevoren bestelde ticket. Nu heb ik een museumjaarkaart en hoefde slechts tien euro aan toeslag te betalen. Voor een 'gewoon' toegangsticket betaal je vijfentwintig euro. Dat lijkt een aardig bedrag, maar de bezoeker krijgt absoluut waar voor zijn/haar geld.

 

Al vanaf het begin, waarbij je een goed beeld krijgt van hun beginjaren als band, wordt je door diverse zalen (vol muziekinstrumenten, stage designs, audio- en videofragmenten, iconische kostuums, posters en albumcovers) geleid naar het einde op de derde verdieping, waar om en nabij de zeven minuten een spectaculaire Dolby Surround Experience van hun (gratis) concert uit 2016 in Cuba wordt gegeven (zie ook hierboven het openingsnummer 'Out of Control'. Fantastisch!). 

Het zaadje van wat later The Rolling Stones zou worden, werd geplant in de metro. Daar troffen Mick Jagger en Keith Richards elkaar. Ze raakten aan de praat, en er was meteen een klik vanwege hun gemeenschappelijke interesse in de blues. Dat leidde tot het het plan om samen muziek te maken en uiteindelijk tot de oprichting van een band, met nog een paar andere vrienden. De rest is geschiedenis.

Wij komen - onder veel meer - langs opstellingen van hun bescheiden verblijf waar zij repeteerden, geheel in de sober-rommelige jaren zestig sfeer. Feest van herkenning!

Onderstaande QR-code kun je ter plekke scannen of fotograferen, klik er op en je krijgt via Spotify tal van Stones-nummers te horen, vanaf hun begintijd tot later. 

 Er is ontzettend veel te zien op die expositie, dat - ook al ben je misschien geen uitgesproken Stones-fan - een gang naar en vervolgens een bezoek aan het museum een must is.

Tot 21 januari 2024 te bezichtigen, dus enige haast is geboden! Check verder: Groninger Museum!