donderdag 16 juli 2015

De Parade van voorbije dagen en het zwarte goud...


Vorige week woensdag, na de training, wilde ik de pc aanzetten om een verslagje te schrijven, maar helaas: de aan/uit knop bleek volkomen geblokkeerd. Waarschijnlijk iets te driftig-ongeduldig uitgezet. De volgende dag weggebracht en vandaag, donderdag 16 juli, kreeg ik 'm terug. Of liever gezegd: ik kreeg een nieuwe terug want de oude kast zat vol mankementen en dat gold ook voor de harde schijf. Dat was geen garage-praat want ook ik had gemerkt dat-ie steeds trager werd, en een aantal dingen werkten niet meer.

Vandaag vooral bezig geweest met installeren en oude data kopiëren naar een externe harde schijf.

Vooral ten behoeve van mijn eigen 'geheugen-opslag', toch maar even in vogelvlucht een aantal gebeurtenissen van de afgelopen week doorgenomen.

Hardlopen

Afgelopen zondag heb ik de tweede Kerkpolderloop van dit seizoen gelopen. Ik ging er samen met Jan G. heen, eerst met de trein vanaf Den Haag CS naar Delft en van daaruit met de tram (lijn 1 tot de Diepenbrockstraat). Na uitstappen is het nog een stukje (ca. 10 minuten) lopen naar Onder Ons. De vertrouwde gezichten waren er weer: Michel en Hizkia, Boudy, Paul, Hans Verbeek, enzovoorts. En ook Steven de Koning, die op zijn 77ste nog steeds mooie tijden loopt.

Kerkpolderloop: elke zondag weer het vertrouwde maar altijd mooie rondje van 5 kilometer, het grootste deel langs het water. Ditmaal ging het goed, aanmerkelijk beter dan de week ervoor: toen liep ik 26'06'', nu 24'58''. Maar ja, vorige week was het ook onwijs warm, dat heeft het tempo toen beslist gedrukt. Overigens liep Jules, een van de jongere lopers van Groep 5, tot zijn voldoening een pr, 19'40'' wat meteen de eerste keer was dat hij onder de twintig minuten kwam.

De trainingen

Zowel de vorige als deze week waren er pittige trainingen op de woensdagavond. Vorige week, op 8 juli, was er een loopje met daarin 6x400 met aansluitend 6x200 meter in 5 km tempo, met een tussenpauze van 60 seconden maar zonder seriepauze! In mijn herinnering was het een fijne training.
Maar dat gold ook voor de trainingen van deze week, maandag en woensdag. Maandag 13 juli hadden wij een duurloopje van 90 minuten op het programma staan met wat minutenwerk (tweemaal 1-2-1, en dat in 5 km tempo, 2 minuten pauze tussen de tempo's en een seriepauze van 10 minuten). Het ging als een trein!



Woensdag 15 juli hetzelfde verhaal: weer heerlijk gelopen. Ditmaal tweemaal 6-4-2 minuten in 10 km tempo (ca. 5 minuten per kilometer) met pauzes van 2 minuten en een seriepauze van 10 minuten. En na afloop eventjes was krachtoefeningen gedaan in het krachthonk. In de kantine was het erg rustig, je kunt wel merken dat de vakanties zijn begonnen!

De Parade

Donderdagavond, na een oppas-dag, weer de jaarlijkse gang naar De Parade! Met Helmie (een van onze paradepaardjes bij Haag Atletiek) een hapje gegeten - prima eten bij De Parade - en vier voorstellingen gezien. Maar ook Marianne - evenals Helmie een heel snelle dame - was er met haar kinderen. Het was erg druk - en dat voor de donderdagavond - maar zoals altijd gezellig. Wel waren er niet echt voorstellingen die er met kop en schouders uitsprongen, maar Theater aan het Spui met hun Variety Show (erg geestig) en Orkater met Viktor Griffioen. waren bovengemiddeld goed. Wat mij wel een beetje stoorde was het overdreven gejuich en geroep van een deel van het publiek tijdens het optreden van laatstgenoemde. Een beetje demonstratief  'ons kent ons' gedoe, het komt op mij wat snobistisch over.



Black Gold

Zwart Goud, dan denk je aan koffie. Black Gold is dan ook de naam van een koffieverse koffie annex platenzaak - uitdrukkelijk géén coffeeshop - van ex-collega Siebrand van Hengel. Op zaterdag 11 juli reisde ik per trein naar Amsterdam om hem te bezoeken.

Na zijn vertrek bij het Commissariaat (reorganisatie-ontslag) heeft hij poot-aan gespeeld om zijn droom te realiseren: een eigen zaak waar men zowel kwaliteitskoffie kan drinken als vinyl platen (jazz, soul, hip hop, lounge enzovoorts) kan aanschaffen. Een crowdfunding actie via Facebook bleek succesvol, en na een geschikte locatie te hebben gevonden en de nodige voorbereidingen te hebben getroffen, is de winkel sinds begin juli geopend.


Het was zeer de moeite waard, Siebrand 'tapt' uw kopje koffie met veel zorg en toewijding. En als je geluk hebt kun je er ook een stukje taart bij bestellen die zijn vriendin bakt. De citroentaart is in ieder geval een aanrader! Siebrands smaak-gevoel manifesteert zich ook in het sobere, maar strakke logo en de muziek die wordt aangeboden en gedraaid.


Zelf heb ik, naast een pakje speciale koffiebonen, ook een EP aangeschaft van de groep Weval, een met name door de kenners zeer gewaardeerd elektronika-duo dat lounge-achtige muziek maakt met lome edoch spannende ritmes en 'beats'.

Het publiek dat Black Gold bezoekt bestaat - voor zover ik dat in de korte tijd dat ik er was kan beoordelen - vooral uit studenten, mooie jonge mensen, leeftijd pakweg tussen de twintig en veertig jaar.  Maar ook deze oude baas is hier niet voor het laatst geweest!

Meet me in Venice

En dan was er nog die alleraardigste roadmovie die ik dinsdagmiddag zag in het Haagse Filmhuis.
Een mooie verhalende film van regisseur Eddy Terstall.

Hoofdpersonen in de film zijn Liza (Roberta Petzoldt), een jonge vrouw die haar vriend en kind tijdelijk verlaat om naar Venetië af te reizen. Zij reist daarheen om haar Italiaanse vader Mauro (Beppe Costa) te ontmoeten, dit op zijn verzoek en na zijn uitnodiging.


Mauro heeft zijn dochter sinds zij drie jaar oud was niet meer gezien, omdat hij toen van haar moeder scheidde. Sindsdien reist hij de wereld over als muzikant. Liza komt met dubbele gevoelens in Venetië aan. Dat gevoel wordt sterker wanneer blijkt dat haar bereisde en erudiete vader meer als gids optreedt en zijn dochter van alles laat zien en meemaken, maar niet over persoonlijke zaken praat, ook niet waarom hij 28 jaar lang niets van zich heeft laten horen.

Mauro neemt Liza  mee op een muzikale reis langs de Oriënt Express route, die zal eindigen in Istanbul. Vader en dochter blijken tijdens de reis - waarbij Liza nog een korte affaire krijgt met een treinreiziger, ene Dragan - meer overeenkomsten te hebben dan ze dachten en hun band wordt met elke kilometer die ze reizen sterker. Wanneer ze in Turkije aankomen, ontdekt Liza waarom haar vader na al die tijd contact met haar zocht. Dat verklap ik overigens niet want wie weet wilt u de film ook wel zien...

Geen opmerkingen: