Over trainen of overtrainen(?) en terugblik op de seventies

Gisteren was een prachtige dag, maar veel heb ik daar niet van meegekregen. Kleindochter Chloë had koorts - misschien doorkomende tandjes of een griepje - dus bleven we op deze oppas-dag vooral bij haar thuis. Later in de middag hebben we toch nog een stukje met haar gewandeld, brood gekocht bij Hoogvliet en de eendjes (en meeuwen, koeten, zwanen enz.) gevoederd. Wat een heerlijk weer, de zon was zowaar warm. Dat het de warmste 25 januari sinds de eerste metingen was zal weinigen verbaasd hebben.

Iets eerder dan anders ging ik naar huis, maar wel via de stad. Bij Run2Day binnengelopen om een afspraak te maken voor een interview, daarna naar de Mediamarkt om een nieuwe monitor te kopen. Dat was nodig omdat mijn - inmiddels oude - monitor eergisteren opeens begon te haperen, het beeld ging steeds op zwart en dan verscheen het weer. Zo ging het de hele tijd door en het lag niet aan een losse stekker of een ander aansluitingsprobleem. Lang verhaal kort: er staat nu een keurig nieuw beeldscherm, ik kan weer aan de slag.

Even heb ik getwijfeld of ik maandagavond met de groep zou meetrainen, te meer omdat het een pittig programma was. Dat zou betekenen dat ik de derde dag op rij flink aan de bak ging: zaterdag die lange duurloop, zondag de 5 kilometer in Delft en maandag een duurloop met zes keer één kilometer in 'vijftien kilometer tempo'. Toch maar proberen, en het ging gelukkig. Sanny gaf de training deze avond: eerst een stukje inlopen, daarna wat rek- en strekoefeningen, beetje loopscholing, een paar korte versnellinkjes en daarna begonnen we, op de hoek Nieboerweg en Laan van Poot, aan de eerste 1000 meter. Tempo maken dus, maar niet al te gek. Tussen de tempo's hadden we steeds drie minuten pauze, die werden opgevuld met rustig lopen.

Er ontstond al snel een soort hiërarchie, waarbij Sonja en Arie steeds flink voorop liepen. Zelf ging ik elke volgende snelle kilometer beter lopen, maar vanwege eerdergenoemde overwegingen hield ik het na de vierde kilometer voor gezien.

Toch weer - inclusief inlopen vanuit huis - ruim 70 minuten gelopen.


Tenslotte nog een korte toelichting op het plaatje. Dit stuurde een vriendin 'uit de jaren zeventig' mij toe. In die tijd bewoonde ik een grote kamer in de 1ste Sweelinckstraat, en daar was het wekelijks een 'zoete inval'. In dat hippietijdperk kwamen elke vrijdagavond zo'n twintig vrienden en vriendinnen op bezoek om onder het genot van drank, stokbrood met franse kaas en rokerij - maar geen soft drugs - uitgebreid te filosoferen - over astrologie, de I Tjing, Jung en oosterse mystiek - en naar muziek (langspeelplaten) te luisteren: Pink Floyd, Procol Harum, King Crimson, Bob Dylan. Beatles. The Doors en ga zo nog maar even door. "Te gek, weet-je-wel"....

Een keer verzuchtte mijn excentrieke en enigszins knorrige hospes, nadat hij voor de zoveelste keer die langharige lieden de trap zag opgaan, op weg naar de eerste verdieping waar ik woonde: "Daar komt het laatste avondmaal weer binnen"....