Van Lentetuin tot Lenteloop

Na weken van volkomen stilte in en rond de vijver, zijn er de afgelopen week tekenen van leven waargenomen. Tijdens tuinwerkzaamheden hoorde ik met regelmaat de knorrende roep van de bruine kikker. Een keer zag ik zelfs een paartje zitten, op elkaar, maar ze houden zich goed verscholen onder de bladeren van de dotterbloem die op dit moment in bloei komt.

Ook is er wat kikkerdril in de vijver - deels afkomstig uit een vijver van vrienden uit de buurt - waar ook de kleine watersalamanders zich tegoed aan doen. Er blijft echter genoeg over. Vanmorgen ging ik in alle vroegte met mijn emmertje naar een naburig watertje om wat kikkerdril te scoren. De oogst zal ik desgewenst delen met mijn directe buren, een klein deel gaat in een bakje 'voor educatieve doeleinden'(lees: om mijn kleindochter de ontwikkeling van zwart stipje tot kikkervisje en tenslotte tot kikkertje te tonen).

'College' voor schoolkinderen over wat leeft en groeit rond de vijver (ca. 15 jaar geleden) 

Zo, dat was het 'vroege vogels' momentje van dit bericht. Ook nog iets over sport. Naast de inmiddels bekende ochtendsessies in het krachthonk met de 'Benidorm Bastards', is er ook nog getraind. Gelopen dus.

Nou, over de maandag zal ik het maar niet hebben. Nou ja, toch wel iets want dat is wel zo eerlijk. Maandag hadden we een training met 5 maal 1000 meter. Maar het lijf wilde totaal niet: stram, gevoelige knieën, pijnlijke benen. Ik kreeg het al moeilijk bij het inlopen en na amper tien minuten ben ik afgehaakt en ben mijn eigen gang gegaan. Wat al moeilijk genoeg was. Op mijn manier heb ik nog wel een stuk of vier 'duizendjes' gelopen maar er zat geen fut in. Kennelijk heeft de combinatie duurloop en wandelen op zaterdag, zwaar fietsen en tuinwerk op maandag er in gehakt. Of ik had gewoon 'mijn dag niet'.

Toch woensdagavond weer geprobeerd, nu was er inlopen en wat loopscholing in de duinen, waarna op de baan de kern van het programma werd uitgevoerd: drie keer 6 x 200 meter in 5 km tempo. Zo slecht het maandag ging, zo goed ging het woensdag. Sterker nog, de tweehonderdjes gingen allemaal ruim onder de minuut, en op het laatst zal ik er een paar in 51/52 seconden hebben gelopen. Fijn gelopen, heerlijke training! De les die ik er vooralsnog uit trek is dat herstel van een zwaardere inspanning cruciaal is, zeker nu de jaren vorderen. En ook dat schoeisel niet onbelangrijk is: nu had ik mijn lichte, soepele hardloopschoenen met weinig demping aan. Scheelt toch.

Nu even pas op de plaats tot zondag, want dan is de Zier Lenteloop. Ben van plan om die in een ontspannen tempo te gaan lopen, gewoon genieten van de Lente! En om de tijd geef ik geen Zier!